ေက်ာေပါက္သရဲ

နာမည္ေက်ာ္ခဲ့တဲ့ “ေက်ာေပါက္ၾကီး သရဲ” ဇတ္လမ္း ျဖစ္ပါတယ္။)

၁၉၈၁ ခုႏွစ္တြင္ တကၠသုိလ္မ်ား ေဆးရုံးသုိ႕ ေက်ာင္းသူ လူနာ
တစ္ဦး အေရးေပၚအေျခအေနျဖင့္ ေရာက္ရွိ ခဲ့ပါတယ္။ ယင္း
ေက်ာင္းသူမွာ မာလာေဆာင္က ဟု ေက်ာင္းသားေလာက က
ဆုိၾကပါတယ္။ ထုိေက်ာင္းသူသည္ ထုိေခတ္က ေဒသေကာ္လိပ္
မွ တဆင့္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ ပင္မတြင္ အထူးျပဳ သိပၸံ ဘာသာ
ရပ္ တစ္ခုအား တက္ေရာက္ ပညာသင္ၾကား ေနသူ ျဖစ္ပါတယ္။

ထုိေက်ာင္းသူသည္ လက္ေတြ႕ခန္း (Practical room) တြင္ လက္
ေတြ႕ ပညာရပ္မ်ား သင္ၾကားျပီး မိမိ ေနထုိင္ရာ အေဆာင္သုိ႕
အျခား ေက်ာင္းသူ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ျပန္လာ ခဲ့ပါတယ္။
အေဆာင္သုိ႕ မေရာက္မီ သူ႕မ၏ လြယ္အိတ္ အတြင္း၌ ပစၥည္း
တစုံတခု ကုိ ရွာေဖြ ပါတယ္။ ထုိေနာက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိ
“နင္တုိ႕ အေဆာင္ကို အရင္ျပန္ႏွင့္အုံး၊ ငါ့ မွတ္စုစာအုပ္ လက္ေတြ႕
ခန္းမွာ က်န္ခဲ့ျပီး၊ အဲဒါ ျပန္သြား ယူလုိက္အုံးမယ္၊ နီးနီးေလးဘဲ
ကိစၥ မရွိဘူး၊ ငါ တစ္ေယာက္တည္း သြားလုိက္မယ္”
လုိ႕ ေျပာျပီး လက္ေတြ႕ခန္းဘက္သုိ႕ ထြက္ခြာ သြားပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္း ထုိေက်ာင္းသူႏွင့္ လမ္းခြဲျပီး အေဆာင္သုိ႕
ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ နာရီ၀က္ခန္႕ အၾကာတြင္ ထုိေက်ာင္းသူသည္
ေျခေထာက္တြင္ ဖိနပ္မပါဘဲ ေမာၾကီး ပန္းၾကီးျဖင့္ အေဆာင္အတြင္း
သုိ႕ ေျပး၀င္ လာပါတယ္။ သူမအား ဘာျဖစ္လာလဲ၊ ဘယ္သူက
ဘာလုပ္လုိက္လဲလုိ႕ ၀ုိင္းေမးၾကေသာ္လည္း ဘာမွ ျပန္မေျဖဘဲ
၀မ္းနည္းစြာ ငုိေၾကြးေနပါတယ္။ ထူးျခားပုံမွာ သူမငိုေနခ်ိန္၌
ငိုသံ လုံး၀ မထြက္ပါ။ အေဆာင္မွဴး အပါအ၀င္ အေဆာင္ရွိ သူငယ္
ခ်င္းမ်ား ေမးေသာ ေမးခြန္းမ်ားကို ျပန္မေျဖ ႏုိင္ေတာ့ပါ။ တကိုယ္
လုံး ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ကိုယ္ပူလာတာကို ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္
သူမကုိ တကၠသုိလ္မ်ား ေဆးရုံးသုိ႕ တင္ပုိ႕လုိက္ ရပါတယ္။

ေဆးရုံးေရာက္ျပီး ထုိေက်ာင္းသူသည္ ထူးဆန္းစြာ စကားသံလုံး၀
မထြက္ဘဲ အ တဲ့ ပုံစံ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေဆးရုံးရွိ ဆရာ၀န္မ်ားက
အမ်ဳိးမ်ဳိး စမ္းသပ္ စစ္ေဆးေသာ္လည္း ကုိယ့္ခႏၶာတြင္ ထိခုိက္မွဳ
လုံး၀ မေတြ႕ရွိရေပ။ ထုိေက်ာင္းသူသည္ တစုံတခုကို လုံး၀
စုိးရိမ္း ေၾကာက္လန္႕ေနေသာ ပုံစံျဖင့္ စိတၱဇ ဆန္ဆန္ ျဖစ္လာ
ပါတယ္။ အဲဒီလုိပုံစံျဖင့္ ေဆးရုံးတြင္ ႏွစ္ပတ္နီးပါး ၾကာျမင့္လာ
ေသာ အခါ နယ္မွ မိဘမ်ား လုိက္လာျပီး နယ္သုိ႕ ျပန္လည္ေခၚ
ေဆာင္ သြားပါတယ္။ ေနာက္တစ္လေလာက္ ၾကာေသာအခါ
ထုိေက်ာင္းသူသည္ ပုံမွန္အေနအထားျဖင့္ ေက်ာင္းသုိ႕ ျပန္လည္
ေရာက္ရွိ ခဲ့ပါတယ္။ ထုိအခါၾကမွ သူမ လက္ေတြ႕ခန္းသို႕ မွတ္စု
စာအုပ္ ျပန္ယူခဲ့ေသာ ထိန္႕လန္႕ဖြယ္ ျဖစ္ရပ္ဆန္းကို ေက်ာင္းသား
ေလာကက ၾကားသိ ရပါတယ္။

သူမသည္ မွတ္စု စာအုပ္ယူရန္ လက္ေတြ႕ခန္းကို သြားေရာက္ ခဲ့
ပါတယ္။ အခန္းအတြင္းသုိ႕ ၀င္လုိက္ေသာ အခါ သူမထက္ အသက္
အရြယ္အရ ဆယ္ႏွစ္နီးပါး ၾကီးရင့္ေသာ လူၾကီးတစ္ေယာက္
အခန္းအတြင္ ဟုိဘက္ေလွ်ာက္လုိက္ ဒီဘက္ေလွ်ာက္လုိက္
လုပ္ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ သူမက ေက်ာင္းမွ သန္႕ရွင္းေရး
အလုပ္သမား ေအာင္ေမ့ျပီး ထုိလူၾကီးအား
“က်မ မွတ္စု စာအုပ္ ေမ့က်န္ခဲ့လုိ႕ လာယူတာပါ” ဟု ျပဳံးျပျပီး
အခန္းအတြင္းရွိ သူမ ထုိင္ခဲ့ေသာ စာေရးခုံမွ စာအုပ္ကို လုိက္ရွာ
ပါတယ္။ စာအုပ္ကုိ လုံး၀ မေတြ႕ေသာေၾကာင့္ သူမက ထုိလူၾကီး
အား “ဒီနားမွာ စာအုပ္ေလး တစ္အုပ္မ်ား ေတြ႕မိသလား”လုိ႕
ေမးလုိက္ပါတယ္။ ထုိအခါ ထုိလူၾကီးက ...

“ငါလည္း နင္လုိဘဲ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဦးသန္႕ အေရးအခင္းတုန္းက
အိမ္ျပန္ေနာက္က်ေနတဲ့ ငါ့ညီမေလးကုိ လုိက္ရွာ ေနတာ ဒီေန႕
ထိဘဲ”

“ရွင္၊ ဦးေလးက ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဦးသန္႕ အေရးအခင္း ကတည္းက
ဦးေလး ညီမေလးကုိ လုိက္ရွာေနတာ၊ ဦးေလး ဆုိလုိတာကို က်မ
သေဘာ မေပါက္ဘူး”

“ေအး၊ မင္းနားလည္းေအာင္ ငါေျပာျပမယ္၊ ဦးသန္႕ အေရးအခင္း
တုန္းက ငါနဲ႕ ငါ့ညီမေလးက ဒီရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းအတူ
တူ တက္ခဲ့တာေပါ့၊ စစ္တပ္က ေသနတ္ေတြနဲ႕ ျပစ္တဲ့ေန႕မွာ ငါ့ညီမ
ေလးကို ငါ စိတ္ပူလုိ႕ ဒီလက္ေတြ႕ခန္းဘက္ကို အလာ စစ္တပ္က
ငါကုိ ျပစ္လုိက္လုိ႕ ငါေသသြားတာေပါ့၊ ဂ်ီးသရီးနဲ႕ ျပစ္တာေလ၊
မယံုရင္ ဒီမွာၾကည့္၊ ငါေနာက္ေက်ာမွာ ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး”

ဟု ဆုိျပီး ထုိလူၾကီးက သူ႕အက်ႌ ေနာက္ေက်ာကို လွန္ျပပါတယ္။

ထုိသုိ႕ လွန္ျပလုိက္ေသာ အခါ ထုိလူၾကီး ေနာက္ေက်ာဘက္တြင္
ဘာမွ မရွိဘဲ ေသနတ္ႏွင့္ ျပစ္လုိက္ေသာ အခါ ပြင့္ထြက္သြားေသာ
ပုံစံ အေခါင္းေပါက္ၾကီး ျမင္ေတြ႕ ရပါတယ္။ ထုိအခါ ထုိေက်ာင္းသူ
ရုတ္တရက္ ေၾကာက္လန္႕သြားျပီး လက္ေတြ႕ခန္း အတြင္းမွ အလ်င္
အျမန္ ေျပးထြက္ ခဲ့ပါတယ္။ ထုိအခါ ထြက္ေျပးသြားေသာ ေက်ာင္းသူ
အား ထုိလူၾကီးက အသံနက္ၾကီးျဖင့္ လွမ္းေျပာလုိက္ပါ ေသးတယ္။

“ဦးသန္႕ အေရးအခင္းတုန္းက ေပ်ာက္သြားတဲ့ ငါ့ညီမေလးကို
ေတြ႕ရင္ ငါဒီမွာ ေစာင့္ေနတယ္လုိ႕ ေျပာေပးပါ၊ ညီမေလးရယ္”

ယင္းကိစၥ သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚျပီး မယုံၾကည္ေသာ အေဆာင္ေန
ေက်ာင္းသား ႏွစ္ဦးသည္ ေလာင္းေၾကး ပုံစံ အေလာင္းအစား လုပ္၍
ယင္း သိပၸံ လက္ေတြ႕ခန္းတြင္ ညဘက္ သြားေရာက္ အိပ္စက္ ၾက
ပါတယ္။ မနက္ မုိးလင္းေသာ အခါ ထုိေက်ာင္းသား ႏွစ္ဦးအား
တကၠသုိလ္ အာဏာပုိင္မ်ားက တကၠသုိလ္မ်ား ေဆးရုံးသို႕ ထပ္မံ
ပို႕ေဆာင္ လုိက္ရေၾကာင္း သိရပါတယ္။
credit;sithuwin