အခ်စ္သူနာျပဳ မေလး ရဲ႕ အႀကမ္းအရမ္း ၁၈ နွစ္ျပည့္မွႀကည့္ရန္

အခ်စ္သူနာျပဳ အလံုလမ္းရွိ ျမနႏၵာေဆး႐ုံ ... ျခံဝင္းထဲသို႔ ေလးဘီးတကၠဆီတစီးက ဝင္ေရာက္ဆိုက္ရပ္လာသည္။ ကားေပၚမွ ဖြံ႕ၿဖိဳး လွပေသာ မိန္းမပ်ဳိကေလးတစ္ေယာက္ဆင္းလာသည္။ လက္ထဲတြင္ သားေရေသတၱာ၊ အိပ္ယာလိပ္၊ အထုတ္အပိုးမ်ားကို မႏိုင္မနင္းဆြဲ၍ ေဆး႐ုံရွိရာသို႔ ကႏြဲ႕ကလ် ေလွ်ာက္လွမ္း လာပါသည္။သူမကို အေပၚထပ္႐ုံးခန္းရွိ ဆရာဝန္ေဒါက္တာမင္းဒင္ ႏွင္႔ ေအာက္ထပ္တံခါးဝတြင္ ေစာင္႔ေနေသာ ကြန္ေပါင္ဒါ အီစမိုင္ တို႔က ျမင္ေနရ၏။ ကုလားဒိန္အီစမိုင္က မေခ်ာေလးကို ေခၚေတာတစ္ေထာင္အား မ်က္လံုးျဖင္႔ စိုက္ၾကည့္ေန၏။ မိန္းမလွေလး၏မ်က္ႏွာသည္ ေခ်ာေမြ႕ႏုနယ္လွ၏။ မို႔မို႔ေဖါင္းေဖါင္းပါးအို႔ေလးမ်ား ကို ပိုင္ဆိုင္ထား၏။ တိုင္းရင္းသူအမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ဟန္တူ၏။ အသားအရည္မွာ ဝါဂြမ္းလိုျဖဴႏုေနသည္။ခႏၶာကိုယ္ေလးမွာ အသက္အရြယ္ႏွင္႔မလိုက္ေအာင္ ဝါးပိုးမွ်စ္စို႔ေပါက္ႀကီးလို ထြားႀကိဳင္း ဖြံ႕ထယ္လွေပသည္။ ရွည္သြယ္ျမင္႔မားေသာ အရပ္အေမာင္းႏွင္႔ လိုက္ဖက္ညီစြာ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္အခ်ဳိးအစားကေတာင္႔တင္းလွေပသည္။ ေကာင္မေလးက မိမိအားငမ္းေနေသာ အီစမိုင္ရွိရာသို႔ ရဲတင္းစြာေလွ်ာက္လွမ္းလာ ပါသည္။ သူ႕ေရွ႕တြင္ ေျခစံုရပ္၏။ လက္ထဲမွ အထုပ္အပိုးမ်ားကို ခ်လိုက္၏။ အီစမိုင္၏ တဏွာမ်က္လံုးမ်ားကို ဝံ႔ဝံ႔စားစား ရင္ဆိုင္ကာၾကည့္လိုက္ၿပီး ... “ ေဆး႐ံုအုပ္ႀကီးနဲ႔ေတြ႕ခ်င္လို႔ပါရွင္ ၊ ကြၽန္မဒီေဆး႐ုံမွာ အလုပ္ဝင္မဲ႔ သူနာျပဳ ဆရာမပါ” ဟုေျပာ၏။ အီစမိုင္က “ဆရာႀကီးေတာ႔မရွိပါဘူး၊ အေပၚထပ္မွာသူ႔လက္ေထာက္ ေဒါက္တာမင္းဒင္ဆိုတာရွိတယ္။ အဲဒီေလွခါးအတိုင္းတက္သြားပါ။ ေအာ္.. ေနေန အဲဒီအထုပ္ ေတြ ကြၽန္ေနာ္ဆြဲခဲ႔ေပးမယ္ ... ” အီစမိုင္က သူတို႔ေဆး႐ုံမွာ အလုပ္လုပ္မည့္သူနာျပဳဆရာမ ေလးမို႔ ရင္းႏွီးစြာဆက္ဆံသလိုျပဳရင္း အထုပ္အပိုးမ်ားကို ကူဆြဲေပး၏ ။ ၿပီးေတာ႔သူမကို ေလွခါးထစ္မွ အရင္တက္ေစလိုက္သည္။ အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ မိန္းမျမင္တိုင္း ႏွာဘူးထ ေလ႔ရွိေသာ အီစမိုင္သည္ ဆရာမေလး၏ ေနာက္ပိုင္းအလွကို ကသိုဏ္း႐ႈခ်င္ေသာေၾကာင္႔ ပါတည္း။ ဆရာမေလးကမူ အီစမိုင္ကို ေက်းဇူးတင္အၿပံဳးကေလး တခ်က္ေပးခဲ႔ၿပီးေနာက္ ေလွကားႀကီးအတိုင္း အေပၚထပ္သို႔ တက္သြားေတာ႔၏။ ကားျပည့္အိစက္ေသာတင္သား လွလွတို႔သည္ က်င္ေသာခါးေအာက္ပိုင္းမွ အရွိန္ျပင္းစြာ ေဆြ႕ေဆြ႕ယမ္းယမ္းခါလို႔သြားသည္။ ေတာင္႔တင္းေျဖာင္႔စင္းသေသာ ေပါင္တံအစံုတို႔က ေလွကားကို တထစ္ခ်င္းတထစ္ခ်င္း လွမ္းတက္လိုက္တိုင္း တင္အစံုသည္ စီးဝါးက်က် တလံုးခ်င္းတလံုးခ်င္း တုန္ခါလို႔သြားသည္။ ေနာက္မွကပ္လိုက္လာေသာ အီစမိုင္၏ မ်က္လံုးႀကီးအစံုမွာ မေခ်ာေလး၏ တင္ပါးဝိုင္းဝိုင္း လံုးလံုးႀကီးမ်ားအေပၚမွ မခြာႏိုင္ေအာင္ကပ္ညိပါလာသည္ကိုမူ သူမ မသိရွာပါေခ်။ မွန္တခါးဝတြင္ အျဖဴေရာင္ဂ်ဴတီကုတ္အရွည္ ေဘာင္းဘီနက္ျပာႏွင္႔ နားက်ပ္ကို လည္ပင္းတြင္ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းႏွင္႔ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ကို သူမ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ “က်မ ဒီေဆး႐ံုမွာ အလုပ္ဝင္ဖို႔ ဂ်ဴတီရီပို႔လာေပးတာပါ၊ ေဒါက္တာ” ေၾကာင္အမ္းအမ္းေငးေနေသာ ဆရာဝန္ကို သူမကပင္ စတင္ေျပာဆိုလိုက္သည္။ “ ေအာ္... ဝင္ခဲ႔ပါ... ဆရာမ ” ေဒါက္တာမင္းဒင္က အခန္းထဲသို႔ဖိတ္ေခၚရင္း စားပြဲရွိရာသို႔ ေလွ်ာက္သြားသည္။ “ ထုိင္ပါ... ” သူ႔အၾကည့္ေတြက သူမ၏ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွ မခြာႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနမွန္း ရိပ္မိလိုက္၏။ စားပြဲေရွ႕ရွိ ကုလားထုိင္အလြတ္ တစ္ခုတြင္ မခို႔တ႐ို႕ေလး ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ “ က်ေနာ္ ေဒါက္တာမင္းဒင္ပါ... ဒါနဲ႔ဒီကနာမည္က ” “နန္းမူမူပါေဒါက္တာ.. အလြယ္တကူမူမူလို႔ပဲေခၚႏိုင္ပါတယ္..” “ေအာ္.. နန္းမူမူတဲ႔လား .. ခ်စ္စရာေလးေနာ္...” “ အို... ” ဒီဆရာဝန္ေတာ႔ ခရီးေရာက္မဆိုက္ပင္ ရိသဲ႔သဲ႔လုပ္ၿပီထင္သည္။ အေတြ႕အႀကံဳႏုနယ္ လြန္းလွေသာ နပ္(စ္)မအသစ္စက္စက္ေလးမို႔ ရွက္ေသြးကေလးမ်ားၾကြသြားရသည္။ “ နာမည္ကိုေျပာတာပါဗ်ာ ... နာမည္လွသလို လူကလည္းလွလြန္းေတာ႔ ... လိုက္ပါတယ္ ... ” နန္းမူရင္ခံုစျပဳလာ၏။ ေျပာစရာရွိတာျမန္ျမန္ေျပာၿပီး ျပန္ထြက္လာႏိုင္ဖို႔ စိတ္ေစာေနသည္။ “ နန္းမူေနထိုင္ဖို႔အတြက္ဘယ္လိုမ်ားစီစဥ္ထားပါသလဲ ေဒါက္တာ ... ” “ စိတ္ခ်ပါနန္းမူ ... ဆရာဝန္ႀကီးက ကြၽန္ေတာ္႔ကို အားလံုးလႊဲထားပါတယ္တယ္ ... နန္းမူအတြက္ နပ္(စ္) ကြာတာမွာ အခန္းရမွာပါ ” စကားသာေျပာေနရေသာ္လည္း ေဒါက္တာမင္းဒင္က နန္းမူကို အဓိပၸါယ္ပါေသာ အၾကည့္မ်ားျဖင္႔ ၾကည့္ေနသည္။ သူ႔အၾကည့္ေတြက စူးစူးရဲရဲရွိသည္။ နန္းမူ၏႐ႈိက္ဖိုႀကီးငယ္အသြယ္သြယ္တို႕သည္လည္းေကာင္း၊ ေသးက်င္ေသာ ခါး၊ လံုးဝန္းဖြံ႕ထြားေသာ ရင္၊ ကားစြင္႔ေကာ႔တင္းေသာ တင္၊ သြယ္လႊေပၚလြင္ေသာ ေပါင္တံ စသည့္ နန္းမူ၏အလွပသာဒေတြကို ေဒါက္တာမင္းဒင္ တပ္မက္ျခင္းႀကီးစြာျဖင္႔ မ်က္စိစားပြဲ ထုိင္ေနသည္ကို နန္းမူသိပါသည္။ သူမအေပၚ အလွဘာဝနာပြားေနသည္။ ရာဂတဏွာ ႀကီးထြားေနသည္။ သူ၏ ရဲတင္းလွေသာ အၾကည့္ေတြမွာ ရမၼက္ခိုးေတြေဝေန၏။ နန္းမူ တေယာက္ ရွက္မိုးေတြေစြသြားရေလ၏။ သူမအဖို႔ပါးစပ္ကသာ ေဖၚေရြစြာစကားေျပာေနရ ေသာ္လည္း သူ၏တဏွာမ်က္လံုးႀကီးေတြေၾကာင္႔ အေနရအထိုင္ရခက္ေနရွာပါသည္။ လုပ္သက္မရေသးေသာ သူနာûပဆရာမေလးအေနျဖင္႔ ေယာက္်ားေတြရဲ႕ ရဲတင္း ပြင္႔လင္းစြာ ဆက္ဆံမႈကို အေတာ္ပင္ေလ႔က်င္႔ရအံုးမည္ျဖစ္၏။ နန္းမူသည္ ေဒါက္တာမင္းဒင္ ၏ တပ္မက္လြန္းေသာ အၾကည့္မ်ားကို ရင္မဆိုင္ရဲေတာ႔သျဖင္႔ မ်က္လႊာေလးခ်ကာ ေခါင္းေလး ငံုထားရင္း ... “ နန္းမူ သြားလို႔ရၿပီလား ေဒါက္တာ ... ” ေဒါက္တာမင္းဒင္က တစ္ကိုယ္လံုးကို မခ်င္႔မရဲၾကည့္ကာ သက္ျပင္းခ်လိုက္ရင္း ... “ အင္းေလ ... အလုပ္ကိစၥကိုေတာ႔ နက္ျဖန္အလုပ္ဆင္းေတာ႔မွ မစၥတာႀကီးကို ေမးၾကည့္ပါ ... ခုေတာ႔ ေနဖို႔အခန္းကို ဆရာမတေယာက္နဲ႔ လိုက္ျပခိုင္းလိုက္ပါ႔မယ္ ... ” နန္းမူက... ေဒါက္တာမင္းဒင္ကို ႏွစ္သိမ္႔ၿပံဳးေလးျဖင္႔ ဝင္႔ၾကည့္လိုက္ရင္း ခါးကို ၫႊတ္ကာ ႐ုိေသစြာျဖင္႔ ထိုင္ရာမွထလိုက္ေလသည္။ ေဒါက္တာမင္းဒင္လည္းၿပံဳးလိုက္ပါသည္။ သူ႔အၿပဳံးေတြက နန္းမူကို ရင္ဖိုသြားေစေအာင္ အဓိပၸါယ္ပါလွသည္။ သူ႔အၿပံဳးက ရမၼက္ၿပံဳး။ “ နာမည္က ဘယ္လိုေခၚလဲဟင္ ... ယူအရမ္းေခ်ာတာပဲ ... ” နန္းမူေနထိုင္ရမည့္အေဆာင္ကို ေရာက္ေသာအခါ လက္ဆြဲအိပ္ကို ကုတင္ေပၚမွ ခ်ေနစဥ္ တဘက္မွ ဆရာမေလး တစ္ေယာက္လာၿပီး မိတ္ဆက္သည္။ “ နန္းမူပါ ... ယူ႔နာမည္ကေရာ ... ” “ ေအးမိစံတဲ႔ ... မွတ္ထားေနာ္ ယူနဲ႔တို႔နဲ႔က အတူတူေနရမွာ ” ဆရာမေလးသည္ အားကစား ေလ႔က်င္႔ေနဟန္တူသည္။ အဝါေရာင္လက္ျပတ္စပို႔ရွပ္ က်ပ္က်ပ္ေလးကို အတြင္း၌ ဘာအခုအခံမွ မပါဘဲေကာက္စြပ္ထားသျဖင္႔ ရင္းသားဝင္းဝင္း မို႔မို႔ေတြက လႈပ္လႈပ္ခါခါရွိသည္။ ေအာက္ပိုင္းမွ အနက္ေရာင္ ေဘာင္းဘီတိုနံ႔နံ႔ ေလးေၾကာင္႔ ေပါင္သားေဖြးေဖြးေလးမ်ားက အတိုင္းသားေပၚလြင္ေနေပသည္။ ေပါင္တြင္းသား ႏုႏုေလးမ်ား သည္ အေၾကာစိမ္းမ်ားယွက္သန္းေနသည္ကိုပင္ ျမင္ရေလာက္ေအာင္ ျဖဴ ဥလ်က္ရွိ၏။ သလံုး သား တစ္တစ္ကေလးမ်ားေပၚတြင္ ေမႊးႏုေလးမ်ားက ေရႊေရာင္ေတာက္လ်က္ ... အားကစား ေလ႔က်င္႔လြန္းလို႔လားမသိ ခႏၶာကိုယ္ အဆစ္အေပါက္က အခ်ဳိးက်လွေပသည္။ “ မမူ ဆရာမႀကီးနဲ႔ေရာ ေတြ႕ၿပီးၿပီလား ” “ ဟင္႔အင္း ... မေတြ႕ရေသးဘူး ” “ သူကအရမ္းဆိုးတာေနာ္ ... ဒီေဆး႐ုံမွာ အလုပ္ဝင္တဲ႔သူတိုင္း ဒီမွာ အိပ္၊ ဒီမွာ စားရတယ္၊ တပတ္ကို ႏွစ္ရက္နားခြင္႔ရတယ္ အဲဒီေတာ႔မွ စားခ်င္တဲ႔ဆီကို သြားစား၊ ëကိက္သလို ေလ်ာက္လည္၊ ျပန္မအိပ္လဲျဖစ္တယ္ ... ” “ ေအာ္ ... ဒီလိုလား ” ေအးမိစံ ေခါင္းၿငိမ္႔၏။ “ အို ... အမေလး ... ဘာႀကီးလဲ ” နန္းမူ အဝတ္အစားမ်ားထည့္ရန္ ဘီ႐ိုဖြင္႔လိုက္ေသာအခါ ေရာ္ဘာအမာျဖင္႔ ျပဳလုပ္ ထားေသာ ေယာက္်ားတန္ဆာ ပံုစံ အတုႀကီးက ေအာက္သို႔ ျပဳတ္က်လာသျဖင္႔ ႐ုတ္တရက္ လန္႔သြားရ၏။ “ အဲဒါက ဘာႀကီးလဲ ဘာႀကီးလဲ ... ေအးမိစံ ... ” “ အာ ... မမူကလဲ ... မိစံသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ယူလာလို႔ ... မျမင္ဘူးတာနဲ႔ ခဏယူၾကည့္ထားတာပါ ... ” ေအးမိစံက ပလတ္စတစ္လိင္တံ အတုႀကီးကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။ အေတာ္ပင္ ပံုစံတူေအာင္ ûပလုပ္ထားသည္။ ဒစ္ဖ်ားႀကီးက နီရဲၿပီး ျပဲလန္လို႔၊ အရင္းပိုင္းမွာေတာ႔ ေဂြးဥ ႀကီးေတြက တို႔လို႔တြဲလဲ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ နန္းမူ ၾကက္သီး ဖ်န္းဖ်န္းထသြားမိ၏။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီ အေခ်ာင္းႀကီးမွာ အဖုဖု အထစ္ထစ္ေတြနဲ႔ လုပ္ထားလိုက္တာ အသည္းယားစရာႀကီးပါ။ “ ကဲပါ ... မမရယ္ မၾကည့္ရဲရင္ ၾကည့္မေနပါနဲ႔ ... မိစံသိမ္းထားလိုက္ပါ႔မယ္ ... ” ေအးမိစံက လီးတုႀကီးကို သူမ၏ေခါင္းအံုးေအာက္တြင္ သြားထည့္၏။ နန္းမူ သေဘာက်စြာ တခ်က္ၿပံဳးလိုက္ေလသည္။ “ မမူ ေရသြားခ်ဳိးခ်င္သြားခ်ဳိး ... ဒီေန႔အေဆာင္မွာ ေရမလာလို႔ အျပင္ဘက္က ေရဘံုဘိုင္မွာ ပဲ ခ်ဳိးရလိမ္႔မယ္ ... မိစံေတာ႔ အားကစားေလ႔က်င္႔လိုက္အံုးမယ္ ” နန္းမူႏွင္႔ သူမသည္ အသက္ႏွစ္ဆယ္ပတ္ဝန္းက်င္ အရြယ္မ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း ... နန္းမူက ပိုလွသည္ဟု ေအးမိစံ မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။ နန္းမူရဲ႕အလွသည္ မ်က္ႏွာထက္ ကိုယ္ကာယ က ပိုေပသည္။ တင္းကားေသာ တင္ႏွင္႔ ေသးသြယ္ေတာင္႔တင္းေသာ ခါးတို႔က လိုက္ဖက္ညီစြာ တည္ေဆာက္ထားသည္။ ရွည္လ်ားေျဖာင္႔စင္းေသာ ေပါင္တံတို႔ကို ေပၚလြင္ေအာင္ ေပ်ာ႔ေျပာင္းအိညက္သည့္ ထမီတို႔ကို ဝတ္ဆင္ေလ႔ရွိပံုရသည္။ ေအာက္ခံကမူ ေဘာင္းဘီတစ္ထပ္တည္းသာ ဝတ္ဆင္ထားေၾကာင္း ေအးမိစံ သတိထားမိသည္။ အထူးသျဖင္႔ နန္မူ၏ အလွေခါင္ခ်ဳပ္မွာ သူမ၏ ရင္ႏွစ္မႊာပင္ ျဖစ္သည္။ ျပည့္ၿဖိဳးဖြံ႕ထြားေသာ ရင္းသားစိုင္မ်ား၏အလွကို ေပၚလြင္ေအာင္ ေအာက္ခံ ဘရာစီရာကို အေပ်ာ႔စားဝင္ဆင္တတ္မွန္း ေအးမိစံသိရွိလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ႔ လမ္းေလွ်ာက္ သြားသည့္အခါ အသားစိုင္ဟူသမွ် လႈပ္ခါသြားေအာင္ ေလ႔က်င္႔၍ ေလွ်ာက္ထားသည္ ထင္၏။ နန္းမူကို ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္တို႔သည္ ရမၼက္အၾကည့္ျဖင္႔ သမင္လည္ျပန္ပင္ ေငးၾကည့္ရေလာက္ေအာင္ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္က ဆြဲေဆာင္မႈ အျပည့္အဝရွိေလသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔လည္း နန္းမူ၏အလွကို ေဒါက္တာမင္းဒင္တစ္ေယာက္ တိမ္းမူးသြားမည္ ကို ေအးမိစံ စိုးရိမ္မိေတာ႔သည္။ အေၾကာင္းကား ေအးမိစံသည္ ေဒါက္တာမင္းဒင္ အေပၚ ခ်ိန္ရြယ္ေနေသာေၾကာင္႔ ပါတည္း။ ကြန္ေပါင္ဒါ အီစမိုင္၏ ေဆးစပ္ခန္းသည္ သူနာျပဳနားေနခန္း၏ အေပၚထပ္တြင္ ရွိ၍ နပ္(စ္) ကြာတာ အေပၚထပ္ရွိ ေအးမိစံ၏ အခန္းျပဴတင္းေပါက္ႏွင္႔ ခပ္တည့္တည့္ျဖစ္ေန သည္။ အီစမိုင္အဖို႔ ေအးမိစံ၏ ေနပံုထိုင္ပံုကို ေန႔စဥ္ႏွင္႔အမွ် ေတြ႕ျမင္ေနရသည္။ သူမ၏ ေနထိုင္ပံုက ခပ္ဆန္းဆန္းမို႔ ဒါကိုပဲ ေန႔တိုင္းေခ်ာင္းၾကည့္ေနရသည္မွာ မ႐ုိးႏိုင္ေအာင္ပဲ ျဖစ္ေပေတာ႔သည္။ တခါတေလ ေအးမိစံႏွင္႔ အီစမိုင္တို႔ အၾကည့္ခ်င္းဆံုတတ္၏။ ထိုအခါမ်ဳိးတြင္ ေကာင္မေလးက ႏႈတ္ခမ္းႀကီးစူ၍ မ်က္ေစာင္းထိုးတတ္သည္။ အီစမိုင္က ေျပာင္ျပသည့္အခါ မ်ဳိးတြင္ ပါးခ်ပစ္မည္ဟူေသာ အဓိပၸါယ္မ်ဳိးႏွင္႔ လက္ဝါးေထာင္ျပၿပီး ျပတင္းတံခါးကို ေဆာင္႔ႀကီးေအာင္႔ႀကီး ပိတ္သြားတတ္သည္။ ဒါဆိုသူမကို အီစမိုင္မျမင္ရေတာ႔၊ ထို႔ေၾကာင္႔ ေနာင္အခါမ်ဳိးတြင္ သူမေရခ်ဳိးသည့္အခါ၊ အဝတ္အစားလဲသည့္အခါ၊ အားကစားေလ႔က်င္႔ သည့္အခါမ်ားတြင္ အီစမိုင္သည္ သူ႔ကိုမျမင္ေအာင္ ပုန္းကြယ္၍အသာအယာ ေခ်ာင္းၾကည့္ ေလ႔ရွိသည္။ တစ္ေန႔တျခားဆိုသလိုပင္ အီစမိုင္သည္ ေကာင္မေလးအေပၚ စိတ္လႈပ္ရွား လာသည္။ အေနအထိုင္မလံုûခံေသာ သူမ၏ကိုယ္ေပၚတြင္ အီစမိုင္မျမင္ဘူးတာ၊ ဘာမွမက်န္။ ဒါေပမဲ႔ ျမင္ရေလေလ ပိုျမင္ခ်င္ေလ ျဖစ္မိ၏။ ယေန႔လည္း အီစမိုင္တစ္ေယာက္ ေနမထိ ထုိင္မထိ ျဖစ္ေနရသည္။ ေအးမိစံကို သူအရမ္းလိုးခ်င္ေနေလသည္။ သူမ၏အလွအပေတြကို ျမင္ဖန္မ်ားလာေတာ႔ လိုးခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာသည္မွာ ၾကာေပၿပီ။ ေအးမိစံ၏ ေနပံုထိုင္ပံုကလဲ အျမဲပင္ မလံု႕တလံုျဖစ္၏။ ဒါေၾကာင္႔လည္း ေအးမိစံ ေအ႐ုိးဗစ္ေလ႔က်င္႔ခ်ိန္၌ သူဒီေနရာကို ေရာက္လာခဲ႔သည္။ ေဆးစပ္ခန္း၏အေပၚ ထပ္ခိုးေလးသို႔ ကုတ္ကပ္တြယ္တက္၍ ေလဝင္ေပါက္မွ တံခါးကို မဟတဟေလးဖြင္႔ကာေခ်ာင္းၾကည့္လ်က္ရွိသည္။ ဆြဲအားေကာင္းလွေသာ မွန္ေျပာင္းတစ္လက္ ျဖင္႔ ေအးမိစံ အားကစားေလ႔က်င္႔ေနသည္ကို အတိုင္းသာျမင္ေနရသည္။ “ အားပါးပါး ... ဒီပို႔(စ္)ကတယ္မိပါလား ... ” ေအးမိစံသည္ သူမကို အီစမိုင္ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမွန္း မသိေခ်။ ထို႔ေၾကာင္႔ပင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ႀကီး ကုန္းလိုက္ ကြလိုက္ ေကာ႔လိုက္ျဖင္႔ ကာယေလ႔က်င္႔ခန္းယူလ်က္ ရွိသည္။ ေအးမိစံသည္ ဘက္ဂေရာင္းျမဴးဇစ္ႏွင္႔အတူ စီးခ်က္ညီညီ လႈပ္ရွားကခုန္လ်က္ ... ေဘာင္းဘီတိုနံ႔နံ႔ေလးႏွင္႔ စပို႔ရွပ္ၾကပ္ၾကပ္ကေလးေၾကာင္႔ အမို႔ အေမာက္ အ႐ႈိက္ အဝန္းေတြက လံုးထစ္ဖုၾကြလ်က္ရွိသည္။ ဆုတ္ဆုတ္ခဲခဲ ေပါင္ျဖဴျဖဴႀကီးေတြက ကိုက္စားျပစ္ ခ်င္စရာ ေပါင္ရင္းခြဆံုၾကားရွိ ဆီးခံုမို႔မို႔ေအာက္တြင္ ဖုေဖာင္းလ်က္ အထင္းသားေပၚလြင္ေန ေသာ အရာဝတၴဳကေလးက ေဘာင္းဘီၾကပ္ၾကပ္ေလးေအာက္မွာ အေျမႇာင္းလိုက္ခုန္းထ႐ုန္းၾကြ လ်က္ ရင္ခုန္စရာ ... ေအးမိစံသည္ အသက္ႏွစ္ဆယ္ဝန္းက်င္ အသားျဖဴျဖဴ အရပ္ျမင္႔ျမင္႔ ခႏၶာကိုယ္ အခ်ဳိးအစားက ေျပာမရေလာက္ေအာင္ ဖြံ႕ထည္လွေပသည္။ ဆြဲေဆာင္မႈ အျပည့္ရွိေသာ ေပါင္တံရွည္ႀကီးမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။ မယ္ေရြးပြဲဝင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ တကယ္႔အမိစား အပ်ံစားကေလးပါ။ ရင္ေတြ တင္ေတြ ကလည္း သတ္မွတ္အတိုင္းအတာ ( ၃၆၊ ၂၁၊ ၃၇ ) ဆိုေသာ လံုးပတ္ အလ်ားအနံေတြႏွင္႔ ျပည့္စံုသည္။ အရပ္အျမင္႔ ( ၅ ) ေပ ( ၆ ) လက္မ ၊ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ ( ၁၂၅ ) ေပါင္၊ စိတ္ျဖင္႔ မွန္းဆၾကည့္႐ုံျဖင္႔ ဘယ္လိုေဘာ္ဒီမ်ဳိးဆိုတာ ခန္႔မွန္းၾကည့္ေပေတာ႔ ... ေအးမိစံသည္ ခုန္လိုက္၊ ေပါက္လိုက္၊ ေကာ႔လိုက္၊ ကားလိုက္ျဖင္႔ ျမဴးျမဴးၾကြၾကြ... လွလွပပေလး ကလွ်က္ရွိသည္။ ေနာက္ခံတီးလံုးက ဟဒ္ဘီ(စ္) ဒရမ္႐ုိက္ခ်က္မ်ားကျပင္းထန္ သလို ေအးမိစံတစ္ကိုယ္လံုးေဆြ႕ေဆြ႕ခါခါယမ္းလ်က္... အသားစိုင္ဟူသမွ်ကလႈပ္ခါလ်က္... ထြားဖြံ႕လံုးဝန္းေသာ ရင္အစံုက သိမ္႔သိမ္႔ခုန္လ်က္ရွိသည္။ ကားစြင္႔ ခုန္းတင္းေနေသာ တင္အစံုက ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္လ်က္ရွိသည္။ အထူးသျဖင္႔ ေအးမိစံ၏ တင္ပါးအလွက ပိုမိုဝင္႔ထြား လွေပသည္။ သည္လိုကားျပည့္ေနေသာ တင္းတင္းရင္းရင္း အိစက္ေနေသာ ဖင္မ်ဳိးကို အေဆာင္႔ခံဖင္ဟု သတ္မွတ္ထားေပသည္။ အခ်ဳိ႕မိန္းကေလးမ်ားကိုၾကည့္ပါ စလင္းေဘာ္ဒီေလးေတြ အစြင္႔အကား အဖြံ႕အထြား ေလးေတြက သူ႔ေနရာႏွင္႔သူ ရွိ၏ ဒီလိုဖင္မ်ဳိးေတြက ၫွာၫွာတာတာေလးႀကိတ္လုပ္မွ အရသာရွိတာမ်ဳိး ... သိပ္ၿပီးအေဆာင္႔မခံ၊ အီစမိုင္တို႔က မိန္းမလိုးသည့္အခါမ်ဳိးတြင္ ကုလားက်ဳံးက်ဳံးတတ္သည္။ တအားေဆာင္႔သည္။ ဒါမွအားရသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ေအးမိစံတို႔လို ဖင္မ်ဳိးကို သေဘာက်သည္။ ေအးမိစံ၏ေပါင္တံရွည္ႀကီးေတြက ေရႊဘိုမင္းၾကီးၾကိဳက္ဆိုသလို ေတာင္႔တင္းေျဖာင္႔ဆင္း လွသည္။ “ အဟင္း ... ဟင္း ... ဟင္း ... ဒါမ်ဳိးကိုသာ ပုခံုးေပၚတင္ၿပီး တစ္တီတူးေဆာင္႔ ေဆာင္႔ဆြဲလိုက္ရရင္ေတာ႔ ... အားပါးပါး ... ေဆြမ်ဳိးသာမက ေလာကႀကီးကိုေတာင္ေမ႔သြား ႏိုင္ေလာက္တယ္ ” “ နတ္စည္းစိမ္ကို ခံစားရသလို ျဖစ္သြားမလားမသိဘူး ” အီစမိုင္တစ္ေယာက္ မစားရ ဝခမန္း သေရက်လ်က္ တီးတိုးေရရြတ္လ်က္ရွိသည္။ ေကာင္းမေလး၏ တကိုယ္လံုးမွာ အီစမိုင္၏မွန္ေျပာင္းထဲတြင္ အနီးကပ္ထင္ထင္ႀကီး ျမင္ေနရသည္။ သူမသည္ အီစမိုင္ကို ေက်ာေပးလ်က္ ဖင္ႀကီးကို ကုန္းလိုက္ကြလိုက္ျဖင္႔ လုပ္ေနရာ တင္းက်စ္ေသာ ဆပ္စမိုင္ဒါေလးေအာက္မွ ဖင္သားေဖြးေဖြးႀကီးႏွစ္လံုးမွာ ျပဴကနဲ ျပဲကနဲႏွင္႔ ျဖစ္ေနရာ အီစမိုင္ သေရတျမားျမားက်လ်က္ ျဖစ္ေနေတာ႔၏။ မေခ်ာေလး၏ ေပါင္ရင္းခြဆံုၾကားရွိ ခုန္းမို႔ေနေသာ အဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းေလးမွာ ဖင္ကုန္းလိုက္သည့္ အခါမ်ဳိးတြင္ ေဘာင္းဘီေအာက္မွ အဖုလိုက္၊ အထစ္လိုက္ ထၾကြ တက္လာသလို၊ ေပါင္ျခံရွိ ေဘာင္းဘီသားေရၾကိဴးၾကားမွ အေမႊးမဲမဲေလးမ်ားကလည္း တစြန္း တစ ထြက္ေပၚေနသည္ကိုလည္း ျမင္ေနရေပသည္။ ၿပီးေတာ႔ ... ေကာင္မေလးသည္ ပက္လက္လွန္ၿပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေထာင္ကာ ကားလိုက္၊ ဆန္႔လိုက္၊ ေကြးလိုက္ျဖင္႔ လုပ္ေနရာ သူမ၏ ဖင္ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး အိအိကားကား ႀကီးမွာ ၾကမ္းျပင္ႏွင္႔ လြတ္ေအာင္ ေျမာကၾကြသြားေပသည္။ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္း ကိုလည္း တစ္တီတူးေထာင္၍ ျဖဲကားလိုက္လွ်င္ ဆီးစပ္ေအာက္မွ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ ေဘာင္းဘီေအာက္တြင္ ဘယ္လိုျပဲသြားမလဲဆိုတာ အီစမိုင္ မျမင္ရေပမယ္႔ စိတ္ထဲက မွန္းဆ ၾကည့္ေနမိ၏။ ၾကည့္ရင္း ၾကည့္ရင္း အီစမိုင္ရင္ေတြပူလာသည္။ အာေခါင္ေတြ ေခ်ာက္လာသည္။ သူ႔ပုဆိုးေအာက္ ေပါင္ၾကားမွ ဖြားဘက္ေတာ္ ငနဲႀကီးမွာလည္း တဆတ္ဆတ္ျဖင္႔ မာေက်ာ ေတာင္႔တင္းလာရသည္။ ခ်ဳိးမရ ဖဲ႔မရေလာက္ေအာင္ ေထာင္မတ္လာသည္။ အီစမိုင္သည္ လီးတေခ်ာင္းလံုး က်စ္ေတာင္႔ေနေအာင္ ေကာင္မေလးကို လိုးခ်င္သည့္စိတ္မ်ား ႀကိတ္မိွတ္ ျမိဳသိပ္ေနရ၏။ေအးမိစံသည္ အားကစားေလ႔က်င္႔ၿပီးသည္ႏွင္႔ ကိုယ္လံုးေပၚမွန္ႀကီးေရွ႕တြင္ သြားရပ္ကာ သူမ၏ကိုယ္ေပၚမွ ဝတ္လႊာေတြကို တစ္ခုမက်န္ ခြၽတ္ခ်လိုက္ေလသည္။ ၿပီးေတာ့ မွန္ထဲတြင္ မိမိ၏အလွကို ေစ႔စပ္စြာျပန္လည္သံုးသပ္မိသည္။ အျပစ္အနာအဆာမရွိပါ။ အပို အလိုမရွိ ပ်ဳိျမစ္ႏုနယ္ ဖြံ႕ထြားျခင္း အဖံုဖံုတို႔သည္ အားလံုးကြက္တိ။ ေၾကးမံုျပင္ေပၚတြင္ ထင္ဟပ္ေနေသာ မိမိ၏႐ုပ္သြင္သည္ ပကတိအတိုင္း အထင္အရွားရွိေသာ အလွအတိုင္း အားလံုး ႐ႈိက္ဖိုႀကီးငယ္တို႔သည္ တင္းျပည့္ၾကပ္ျပည့္။ ယင္ဖိုပင္မသန္းဖူးေသးေသာ အပ်ဳိစင္ ... မတ္တတ္ရပ္၍ ကိုယ္ကိုတစ္ပတ္ဝဲၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။ သူမ၏ ေနာက္ပိုင္းအလွကို သမင္လည္ျပန္ေလး ၾကည့္လိုက္၏။ ပုရိသတို႔ ... ကြၽတ္က်မတတ္ မ်က္လံုးႀကီးေတြနဲ႔ ၾကည့္ခ်င္စရာပင္။ မွန္ေပသည္တကား ... သူမကို ကြၽတ္က်မတတ္မ်က္လံုးႀကီးေတြႏွင္႔ ၾကည့္ေနသူ အီစမိုင္ကို သူမ မျမင္မိ ပါေခ်တကား ... အေဆာင္မွာ ေရမလာသျဖင္႔ ေအးမိစံေရခ်ဳိးရန္ အျပင္ဘံုဘိုင္သို႔ ထြက္လာခဲ႔သည္။ ညေမွာင္စျပဳေနဘီ ... ေရဘံုဘိုင္တြင္ လူရွင္းလ်က္ရွိ၏။ ေအးမိစံသည္ ေရဘံုဘိုင္မွေရမ်ားကို ဇလံုထဲသို႔ ထည့္ေနသည္။ ထဘီရင္လ်ားထားသည္။ လံုးဝန္းအိစက္ေနေသာ ရင္သားအစံုသည္ ေလ်ာ႔ရဲ ေရစိုေနေသာ ထဘီႏွင္႔ ကပ္လ်က္ရွိသည္မို႔ ေပၚလြင္လွ၏။ တကိုယ္လံုးေရစိုေနသျဖင္႔ ဖြံ႕ထယ္ေသာ ကိုယ္လံုးအလွက ေပၚလြင္ေနသည္။ အၾကံသမားအီစမိုင္ကလည္း ေရခ်ဳိးရန္အတြက္ ေအးမိစံရွိရာသို႔ ထြက္လာခဲ႔သည္။ အီစမိုင္က စတင္ႏုတ္ဆက္၏။ “ ေဟး ... မိစံ ... ေရလာခ်ဳိးတာလား ... နင္တို႔အေဆာင္မွာ ေရမလာျပန္ဘူး ထင္တယ္ ... ” စကားေရာေဖါေရာလာေျပာေသာ အီစမိုင္ကို ေအးမိစံက အထိုက္အေလ်ာက္ ျပန္ေျပာ၏။ “ နင္ကေရာ ေရခ်ဳိးတာေနာက္က်လွခ်ည္လား အီစမိုင္ ... ” “ အဟဲ ... ငါဗြီဒီယို ၾကည့္ေနလို႔ ... ” “ ကဲ ဒါဆိုလဲ ငါအရင္ခ်ဳိးလိုက္အံုမယ္ ... နင္ခဏေနအံုးဟာ ... ” ေအးမိစံက ေရကို ကျပာကသီခ်ဳိး၏။ “ ဗြီဒီယိုကားက သိပ္ေကာင္းဒါဘဲဟာ ... ” အီစမိုင္က စကားဆက္ျပန္သည္။ ေအးမိစံက ဘာေျပာေျပာ မၾကားခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနလိုက္သည္။ “ မင္းသမီးက သိတ္လွတာပဲ ... ” အီစမိုင္သည္ ေအးမိစံေရခ်ဳိးေနသည္ကို အနီးကပ္ျမင္ေနရ၏။ ေအးမိစံသည္ ေရစိုရႊဲလ်က္ ထဘီရင္လ်ားႏွင္႔ပင္ တဝုန္းဝုန္း ေလာင္းခ်ဳိးေနသည္။ အီစမိုင္က သူမ၏ အခ်ဳိးအဆက္ကိုသာ ၾကည့္ေနမိျပန္သည္။ လက္လႈပ္လိုက္တိုင္း လိုက္လႈပ္ ေနေသာ ရင္သားမ်ားကို အတိုင္းသားေတြ႕ျမင္ေနရေပသည္။ အီစမိုင္သည္ မိန္းမပ်ဳိတစ္ေယာက္ေရခ်ဳိးေနသည္ကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းပင္ ၾကည့္ေနရင္း ေစာေစာကျမင္ကြင္းကို ျပန္လည္ျမင္ေရာင္လာသည္။ ေအးမိစံ၏ ေစာက္ဖုတ္ ကေလးက ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေဖါင္းေဖါင္းအိအိကေလး၊ လိုးခ်င္စရာ သန္႔သန္႔စင္စင္ တင္းတင္း ေစ႔ေစ႔ေလးရယ္ပါ။ အီစမိုင္ေတြးရင္း ေပါင္ၾကားထဲက လီးႀကီးက ေထာင္မတ္လာျပန္သည္။ “ ဟဲ႔ ... အီစမိုင္ ... ဘာရပ္ၾကည့္ေနတာလဲ ... ” ေအးမိစံအခုမွ သတိထားမိသည္။ အီစမိုင္က သူမကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ရင္လ်ား ထားေသာ ထဘီသည္ ေလ်ာ႔ရဲရဲျဖစ္ေန၏။ ထဘီကိုျပင္ဝတ္သည္။ ေရႏွင္႔ကပ္ေန၍ လြယ္လြယ္ကူကူ ရင္လ်ား၍မရ။ အီစမိုင္ကို လွမ္းၾကည့္သည္။ အီစမိုင္ၾကည့္ေနစဲ။ အီစမိုင္ရင္ထဲ ဟာသလိုျဖစ္ေန၏။ ရင္ပူအာေျခာက္ၿပီး ေအးမိစံကို တပ္မက္ျခင္း ႀကီးစြာျဖင္႔ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ေအးမိစံေၾကာက္လာသည္။ “ နင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ... အီစမိုင္ ... ” အီစမိုင္လႈပ္ရွားလာသည္။ “ မိစံ ... ” အီစမိုင္ရင္ေခါင္းသံႀကီးျဖင္႔ေခၚ၏။ ေအးမိစံ တုန္သြားသည္။ ႐ုတ္တရက္မို႔ အထိတ္ တလန္႔“ ဘာလဲ ... ဟဲ႔ ... ” “ နင္႔ကိုငါေျပာစရာတခုရွိလို႔ ... ” သူေအးမိစံအနားကပ္လာသည္။ အေပၚပိုင္းအက်ႌဝတ္မထားသျဖင္႔ သူ႔ရင္ဘတ္ေမႊး မ်ားက ထူၿပိန္းလ်က္ ေပၚလြင္ေနသည္။ သူ႔အေမႊးမ်ားကိုၾကည့္ၿပီး ေအးမိစံ အသဲယားမိသည္။ သူ႔ကို ဘာမွျပန္မေျပာမိ။ “ ဗြီဒီယိုထဲကမင္းသမီးနဲ႔ နင္က သိပ္တူတာဘဲဟာ ... ” “ အဲဒါဘာျဖစ္လဲ ... ” ေအးမိစံ ေနာက္သို႔ အနည္းငယ္ဆုတ္လုိက္သည္။ သူက ဘာမေျပာ ညာမေျပာႏွင္႔ လက္ကိုဆြဲ၏။ အီစမိုင္ေဘးဘီကို အကဲခတ္ရင္း ေနာက္လက္တဖက္ျဖင္႔ ေအးမိစံ၏ လက္ေမာင္းကို ဆတ္ကနဲဆြဲကိုင္လိုက္၏။ “ အဲဒီေတာ႔ နင္႔ကို ငါၾကိဳက္တယ္ဟာ ... ” “ အိုး ... ဘာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနတာလဲ ... ” ေအးမိစံ မ်က္လံုးေလး အဝိုင္းသားျဖင္႔ ျပန္ၾကည့္ေနသည္။ ရင္ေတြတုန္လာသည္။ ေလာေလာဆယ္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ။ လက္ကို႐ုန္းထြက္၍ ေျပးရန္ ႐ုတ္တရက္ သတိမရ။ အီစမိုင္အနည္းငယ္မူးေနပံုရသည္။ မ်က္လံုးမ်ားလဲ ရြဲေနသလို၊ လက္ရဲဇက္ရဲျဖစ္ေန၏။ ဂန္ဂ်ာ႐ုိက္ထားဟန္လည္းတူ၏။ ေအးမိစံလက္ကို မလႊတ္ေသး။ မလႊတ္သည့္အျပင္ ဆြဲပင္ ေခၚေန၏။ “ အိုး ... လႊတ္ပါ ... နင္ဘာလုပ္မလို႔လဲ အီစမိုင္ ... ” အီစမိုင္ကမလႊတ္၊ ေအးမိစံ သတိေလးဝင္လာသည္။ လက္ကိုေဆာင္႔႐ုန္းလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ အင္အားျခင္းမမွ်သျဖင္႔ သူမ၏ကိုယ္လံုးေလးမွာ အီစမိုင္၏ ရင္ခြင္ထဲသို႔ အရွိန္ျဖင္႔ ေရာက္သြား၏။ အီစမိုင္က ေအးမိစံ၏ ခါးက်ဥ္က်ဥ္ေလးကို ဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး ပါးျပင္ႏုႏုကို ရႊတ္ကနဲ နမ္း၏။ ၿပီးေတာ႔ ႏွင္းဆီဖူးပံု ႏႈတ္ခမ္း ေဖါင္းေဖါင္းေလးကို စုတ္နမ္းရန္ၾကိဳးစား၏။ ေအးမိစံ သူ႔ရင္ပတ္က်ယ္ႀကီးကိုတြန္းခြာထားရင္း မ်က္ႏွာေလးကို ဟိုလႊဲဒီလႊဲတိမ္းေရွာင္သည္။ သူ႔ရင္ပတ္ အေမႊးၾကမ္းေတြက မိစံလက္ဖဝါးႏုႏုကို ယားက်ိက်ိျဖစ္ေစသည္။ ေပါင္းျခင္းထိကပ္ေနသျဖင္႔ သူ႔လေခ်ာင္းမာႀကီးက ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ျဖင္႔ မိစံ ေပါင္ၾကားထဲကို လာေထာက္၏။ မိစံအသဲ ကလိကလိ ျဖစ္သြားမိ၏။ “ လႊတ္ေနာ္အီစမိုင္ ... နင္မယုတ္မာနဲ႔ေနာ္ ... ” “ ခ်စ္လို႔ပါ ... မိစံရယ္ ... ” “ ဘာခ်စ္တာလဲ ... ငါမëကိက္ဘူး ... အိုး ... မလုပ္ပါနဲ႔ဆို ... ” အီစမိုင္၏လက္ေမာင္းႀကီးတစ္ဖက္က မိစံ၏ ခါးသိမ္ေလးကို ေျမြႀကီးတစ္ေကာင္ ရစ္ပတ္ထားသလို တင္းက်ပ္စြာ ဆြဲယူေပြ႕ဖက္ထား၏။ မာေတာင္႔ေတာင္႔ အေခ်ာင္းႀကီးက မိစံေပါင္းၾကားတြင္ လာေထာက္ေန၏။ မိစံ ထြန္႔ထြန္႔လူးသြားသည္။ “ ေဟာ ... ဟိုမွာ မစၥတာႀကီးဆင္းလာၿပီ ” ထိုကဲ႔သို႔ေျပာမွ အီစမိုင္လန္႔သြားၿပီး ေအးမိစံကို ႐ုတ္တရက္ လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ အီစမိုင္ေလွကားေပၚသို႔ လွမ္းၾကည့္သည္။ ဘယ္သူမွမရွိ ... အီစမိုင္လက္မွ လြတ္သြားေသာ ေအးမိစံက လွစ္ကနဲ သူမ၏ေရခြက္ႏွင္႔ ဆပ္ျပာခြက္ ကို ဆြဲယူၿပီး ေျပးထြက္သြားေတာ႔သည္။ ေနာက္ကိုလံုးဝမၾကည့္မိေလာက္ေအာင္ အသဲတုန္ အူတုန္ ျဖစ္သြားရသည္။ ယင္ဖိုမသန္းဖူးေသာ အပ်ဳိစင္ကေလး၏ ပါးျပင္မြတ္မြတ္မွာ အီစမိုင္႔ ႏွာေခါင္းကသရမ္းသြားေပၿပီ။ အို ... ရွက္လိုက္သည့္ျဖစ္ျခင္း။ ေအးမိစံ ရွက္ရြံ႕ ရင္ဖိစြာျဖင္႔ အေဆာင္တြင္းသို႔ေျပးဝင္ခဲ႔သည္။ ဝွဴး ... ဘယ္သူမွ မျမင္လိုက္လို႔ေတာ္ေသးတာေပါ႔ ... ေရဘံုဘိုင္တြင္ ေၾကာင္ရပ္ေနေသာ အီစမိုင္မွာ ေအးမိစံ၏ သြက္သြက္ခါတံုသြားေသာ ေနာက္ပိုင္းအလွကို ၾကည့္ကာ မခ်င္႔မရဲ ျဖစ္က်န္ခဲ႔ေတာ႔သည္။ ဆရာမေလ Credit #secretlove


ဒီစာမ်ားသည္ မွားသည့္အခ်က္မ်ား အတုမယူရေအာင္ သင္ခန္းစာယူရမည့္ အခ်က္အလက္မ်ားျဖစ္ပါငည္