ကြ်န္ေတာ္နဲ႔အေၾကာ္သည္အေမႀကီး"
"ကြ်န္ေတာ္နဲ႔အေၾကာ္သည္အေမႀကီး" အမွတ္တမဲ့ပါပဲ..နားထဲခပ္သဲ့သဲ့ၾကားလိုက္တာပါ.. အေၾကာ္တစ္ခုကို ဘယ္ေလာက္လဲ ? ကေလးတစ္ေယာက္ကိုလက္ဆြဲၿပီးေတာ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္(ေငြေၾကးျပည့္စံုတဲ့အသိုင္းအ၀ိုင္းက ပံုစံမ်ိဳးပါပဲ).အေၾကာ္၀ယ္ဖို႔ေမးေနတဲ့ အသံပါ… ..အေၾကာ္တစ္ခုကို ၅၀ပါ… ....၁၀၀ဖိုးကို ၃ ခု ထားလိုက္… ..မရလို႔ပါကြယ္… ..၂၀၀ ဖိုး ၅ ခုေတာ့ ထား.././…./ ..တေအာင့္ေလာက္ေနေတာ့..ေနာက္ထပ္ၾကားလိုက္ရတယ္… .."လာ..သားး..အေၾကာ္ေတြက ညစ္တီးညစ္ပတ္နဲ႔ မသန္႔ရွင္းဘူး. မစားခ်င္နဲ႔..သား"..ဆိုၿပီး .ကေလးကို ဆြဲေခၚသြားတယ္… ကြ်န္ေတာ္ စိတ္၀င္စားသြားတယ္..ေသခ်ာလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့.. အသက္(၆၀)ေက်ာ္ အေမႀကီးတစ္ေယာက္အေၾကာ္ေရာင္းေနတာကို အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က ေစ်းဆစ္ေနတာ.. ..ေၾသာ္..လူေတြမ်ား ..ခက္လိုက္တာဗ်ာ… ..အေၾကာ္၀ယ္ဖို႔..ေစ်းဆစ္လို႔မရေတာ့..ညစ္ပတ္တယ္ မစားနဲ႔လို႔ ေျပာသြားတယ္ ထိုအမ်ိဳးသမီးရဲ႔ စိတ္ဓာတ္နဲ႔အဆင့္အတန္းကို မေ၀ဖန္ခ်င္ေတာ့ မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့.အေၾကာ္သည္အေမႀကီးကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အားငယ္သြားတဲ့မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ထြက္သြားတယ္… " ေဟာဒီက…အေၾကာ္ပူပူေလး… :"…… ..ရင္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္…. ..ကြ်န္ေတာ္ ကမန္းကတန္းလွမ္းေခၚလိုက္တယ္…. ..အေမႀကီး..ခဏေနပါအံုးဗ်..အေၾကာ္၀ယ္ခ်င္လို႔ပါ….. …ျပန္လွည့္လာၿပီး..အေၾကာ္ဗန္းကို ခ်ေပးတယ္…. ..ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မုန္႔ေပါင္းနဲ႔ အေၾကာ္ေလးေတြက အစီအရီ.. ဗန္းထဲမွာ စားခ်င္စဖြယ္သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းလုပ္ထားတာပါ.. (စဥ္းစားမိတယ္..ေဆာင္းတြင္းေနရဲ႔ အပူရွိန္ေအာက္မွာ အေၾကာ္ေတြက မနက္က ေၾကာ္ထားတာျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ အပူရွိန္ေၾကာင့္ အေၾကာ္ေတြက ပူေနမွာမလြဲ .အေၾကာ္ပူပူေလးလို႔ ေအာ္ေရာင္းတာနဲ႔ အကိုက္ပဲ)… ေၾသာ္..ဒီအသက္အရြယ္နဲ႔ ေဆာင္းတြင္းေနပူပူမွာ ဘယ္ေလာက္ပင္ပမ္း ရွာေလမလဲ.ငါ့အေမ မ်ား ဒီလိုဆိုရင္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔.ကိုယ္ခ်င္းစာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္… ..အေမႀကီး " အေၾကာ္ တစ္ခု ဘယ္ေလာက္လဲ" သိေပမယ့္ ထပ္ေမးလိုက္တယ္ .." အေၾကာ္တစ္ခု (၅၀)ပါ သားေလးရယ္".. (ေနာက္ထပ္ေစ်းဆစ္မွာ ေရာင္းမေကာင္းမွာ စိုးရိမ္ေနပံုပါပဲ..မ်က္ႏွာေပၚက ေခြ်းစက္ေတြကို သဘက္နဲ႔သုတ္ရင္း ခပ္တိုးတိုးေျဖတယ္)….. .. " အေမႀကီး အေၾကာ္ေတြက စားခ်င္စရာပဲ..စားေကာင္းမယ့္ပံုပဲဗ် " ..ဆိုၿပီး အေၾကာ္တစ္ခုကို ေကာက္၀ါးလိုက္တယ္... (သူ႔ခမ်ာ.အေမာေျပ သေဘာက်သြားပံုပဲ.ညွိဳးငယ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာခ်က္ျခင္းၿပံဳးလာတယ္.၀မ္းသာသြားပံုပဲ).. " အရသာရွိတယ္ အေမႀကီးး.ရံုးကလူေတြလည္း ေကြ်းခ်င္လို႔..အကုန္လံုးဆိုရင္ဘယ္ေလာက္က်လဲ"လို႔ ေမးၿပီး..ငါးေထာင္တန္ တစ္ရြက္ထုတ္ေပးလုိက္တယ္… အေၾကာ္ေတြထည့္ရင္းနဲ႔… ဗန္းေအာက္က ငါးရာတန္နဲ႔ႏွစ္ရာတန္ အႏြမ္းေလးေတြတုန္တုန္ရီရီနဲ႔ ထုတ္ေရၿပီး..ျပန္အမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္….. ..:" ရတယ္ အေမႀကီး..ျပန္မအမ္းပါနဲ႔ေတာ့" ..ဆိုေတာ့ .." မဟုတ္တာ သားေလးရယ္" ..တဲ့… ." ရတယ္..ပိုတာကို ကုသိုလ္လုပ္တာပါ"လို႔ ေျပာလိုက္ေရာ…. " ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ စိတ္ေကာင္းရွိလိုက္တာ သားေလးရယ္ .. အိမ္က သားေတြမ်ား ဒီလိုသိတတ္ရင္ဆိုၿပီး ပုခံုးေပၚတင္ထားတဲ့ သဘက္အႏြမ္းေလးနဲ႔ မ်က္ရည္စတခ်ိဳ႔ကို ဖ်တ္ခနဲသုတ္ရွာတယ္…. "..ရင္ထဲမွာမေကာင္း မိဘခ်င္းကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္နဲ႔ မ်က္ရည္လည္မိတယ္."... " အေမႀကီး အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲ ဆိုေတာ့.(၆၅)ႏွစ္တဲ့.. ကြ်န္ေတာ့္အေမနဲ႔ အသက္သိပ္မကြာ.ေလာကဒဏ္ရဲ႔ရိုက္ပုတ္မွု ပင္ပမ္းဆင္းရဲမွုေတြေၾကာင့္ အေမ့ထက္ေတာင္ အမ်ားႀကီးအိုစာ ေနပါလားး..တကယ္ဆို ဒီအရြယ္က ဘုရားရိပ္..တရားရိပ္မွာ.. တရားအားထုတ္ၿပီး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနရမယ့္ အရြယ္ေလ.." …သားသမီးေတြ ရွိလားလို႔လည္း ကြ်န္ေတာ္ မေမးခ်င္ေတာ့ပါ…. ..သားသမီးေတြက မေထာက္ပံ့ၾကဘူးလားလို႔လည္း မေမးခ်င္ေတာ့ပါ… ..ဒီလို ပင္ပင္ပန္းပန္း ေစ်းေရာင္းေနၾကရတဲ့ အေမမ်ိဳးေတြ ျမန္မာျပည္မွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရွိေနမလဲ… ..ကြ်န္ေတာ္ကေကာ ဘယ္ႏွစ္ခါ ဘယ္ေလာက္ကူညီနိုင္မွာမို႔လဲ…. ..တကယ္ေတာ့ .. ..လူတိုင္းရဲ႔ ရင္ထဲမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာနားလည္တတ္တဲ့စိတ္… ..သားသမီးတိုင္းရဲ႔ ရင္ထဲမွာ..မိဘေက်းဇူးကို သိတတ္နားလည္ လုပ္ေကြ်းျပဳစုခ်င္တဲ့စိတ္….. ..လူသားတိုင္းရဲ႔ ရင္ထဲမွာ ကိုယ္စီတာ၀န္ေက်နားလည္မွုေတြ. …ရွိေနၾကမယ္ဆိုရင္……။…………………….။…………. Credit to ရိုးႏိုင္စံ
